Focus op de christelijke docent
25-08-2021
Hoe organiseer je christelijk onderwijs in een seculiere samenleving? PThU-bestuurder Kees Boele beantwoordt deze vraag in zijn nieuwste boek zo: vergeet de christelijke school en focus op de christelijke docent. In een blog bespreekt Verus-adviseur Dico Baars het recent verschenen boek Van zuil naar zout.
De Romeinse keizer Constantijn (280-337) had niet kunnen voorzien welke verstrekkende gevolgen zijn beslissingen zouden krijgen. Tijdens zijn regeerperiode ontstond het corpus christianum: een innig verbond tussen kerk en staat, dat eeuwenlang zou duren en de Europese cultuur diepgaand zou beïnvloeden. Dat innige verbond tussen kerk en staat wordt vandaag de dag steeds losser. De overeenkomsten met de seculiere eerste eeuwen van vóór Constantijn worden daardoor steeds sterker. Dit wordt volgens Kees Boele bijvoorbeeld zichtbaar in de toenemende onzekerheid en problemen rond de multiculturele samenleving, de maatschappelijke segregatie en de afnemende eenheid tussen kerk en staat. In zijn boek Van zuil naar zout verklaart hij dat hierdoor het fenomeen ‘christelijke school’ onder druk staat, onder andere zichtbaar in de steeds terugkerende discussies rondom de vrijheid van onderwijs en de bekostiging van christelijke scholen. Als christelijke scholen zouden verdwijnen, dan is dat volgens de auteur ‘betreurenswaardig, maar niet verbazingwekkend’.
Geen zuil, maar zout
Het brengt Kees Boele bij zijn centrale stelling. Zo zegt hij dat we door het einde van het corpus christianum de diepgewortelde christelijke neiging tot verbinding van geloof en culturele en politieke macht moeten loslaten. Dit betekent volgens Kees Boele dat zolang er in onze seculiere cultuur christelijke scholen blijven bestaan, we het christelijke daarvan niet moeten zoeken in het instituut school, maar vooral in de persoon van de christelijke docent. De nadruk komt wat hem betreft net als in de eerste eeuwen weer te liggen op kerkelijke catechese en de christelijke vorming thuis.
Zout is daarvoor een bruikbare metafoor: “Zout heeft invloed op de smaak van een gerecht, zoals Daniël erin slaagde tijdens zijn ballingschap een positieve geloofsidentiteit te beoefenen in een omgeving die hem daarin niet steunde.” In het Nederlands Dagblad zegt Kees Boele dat hij als voormalig bestuurder van een seculiere hogeschool bij christelijke docenten de positieve effecten van ‘zout-zijn’ heeft gezien. Met name het werk van Erasmus heeft hem de ogen hiervoor geopend. Voor Erasmus (en ongetwijfeld ook voor Kees Boele zelf) is de persoonlijke houding van de docent doorslaggevend of een boodschap overkomt. “In de genegenheid wek je belangstelling.” Daarom is de persoon van de christelijke docent voor hem ook zo cruciaal.
Relativering
Of het nu gaat om inhoud, relevantie, didactiek, rituelen en praktijken, populatie of grondslag: Kees Boele relativeert op vrijwel alle terreinen de betekenis van de christelijke school. Behalve op het terrein van de persoon van de christelijke docent.
Lees verder bij Verus
Bron: Verus
« Terug naar het overzicht