Aha-moment geeft leraar werkplezier
12-08-2024
“Laten we zelf maar eens gaan vertellen hoe mooi ons werk is.” Leraren en ondersteuners sloegen aan op de Onderwijsblad-enquête Blij met mijn baan. De meer dan 1500 getuigenissen lezen als een onbetaalbare wervingscampagne voor werken met leerlingen en studenten. Meest genoemd? Het kwartje dat valt, de ogen die gaan stralen.
Dit schooljaar was het weer raak. Tweede Kamerverkiezingen, een lange formatieperiode, een nieuw kabinet. Zat aanleiding voor organisaties om te hameren op wat niet goed gaat in het onderwijs. Het zijn the usual suspects: het lerarentekort, de werkdruk, de lumpsum. En in april deed de inspectie weer een flinke duit in de zak met een alarmerend rapport over de onderwijskwaliteit.
Impact
Het is niet zo dat dit allemaal níet waar is. Sterker nog, vertelt Jan Verschuur: “Het niveau van schrijven en rekenen is schokkend. En de omgangsvormen soms ook.” Toch bekruipt deze mbo-docent - en velen met hem - regelmatig het gevoel dat de beeldvorming doorslaat. “Ik geloof in impact in je kleine, eigen wereld. Een positief voorbeeld zijn en een positieve uitstraling hebben. Je moet je onttrekken aan de malaise. Het is niet allemaal verloren.”
De redactie van het Onderwijsblad stuurde bewust aan op positiviteit met de enquête ‘Blij met mijn baan’. Dertien vragen over trots, voldoening en aspecten van het werk die het voor onderwijspersoneel leuk maken. En de verwachte apotheose was daar. Meer dan 1500 personen (ongeveer 80 procent lesgevend en 20 procent ondersteunend) vulden de vragenlijst in en getuigden van hoe mooi werken in het onderwijs is.
Opvallend vaak, bijna 900 keer, deden de invullers eerst ander werk. Zo ook de 46-jarige Verschuur. Hij was personeelsadviseur, watersportjournalist, fotograaf en had een eigen bedrijf in design en fotografie. Sinds zes jaar is hij docent en hij vindt 'geen beroep zo mooi als dit’.
---
Sterrenstatus
Wat opvalt in de antwoorden is de voldoening die onderwijspersoneel haalt uit contact met oud-leerlingen en -studenten. Alleen al de feedback dat ze het fijn hebben gehad op school, is een opsteker. Wie langdurig en dichtbij zijn pupillen woont, ervaart soms een sterrenstatus. De Zwaan: “Kinderen kijken naar je op. Drie jaar later roepen ze nog steeds: Juf, ik zit nu in de eerste! Ze willen waar zij trots op zijn met jou blijven delen. Dat is zo mooi.”
Wellicht meer dan voorheen, duikt men in een pedagogisch gat, schreef het Onderwijsblad al eerder dit voorjaar. Ook ervaren vo-docent Kroes ziet ‘socialisatie’ steeds meer als zijn opdracht, terwijl hij eerder in zijn carrière meer met kwalificatie en subjectificatie bezig was. Kroes: “Veel leerlingen missen een stukje ontwikkeling richting volwassen worden. Binnen hun comfort zone zijn ze heel leuk en gaat het allemaal goed. Maar ga je daarbuiten, dan zegt een leerling bijvoorbeeld: Nu moet ik m’n time-out kaart trekken. Ik zou het die kinderen gunnen om iets verder te komen. Dat ze leren: de wereld is spannend, maar ik kan het wel.”
Kwartje
Waar vrijwel alle leraren en ondersteuners op aan gaan, is wanneer het spreekwoordelijke kwartje valt. Wanneer het lampje gaat branden, de ogen groot worden, of zoals vso-docent Lodder zegt: wanneer ‘kennisoverdracht werkt’.
Lees het hele artikel bij AOb
Bron: AOb
« Terug naar het overzicht